نـشـسـته است به آئـیـنه‌ام غـبـار گـناه            نمانـده بر سر دوشم به غـیر بـار گـناه

قــرار بـود کـه بـا تـو قــرار بـگـذارد            کـشیـد نـفـس، دلـم را سر قـرار گـنـاه

به جای اینکه به دنبال عـشق تو باشم            شـدم اسـیـر گـنـاه و شـدم دچـار گـناه

تویی همان که همیشه در انتظار منی            و من همان که همیشه در انتظار گناه

مرا ببخش که جای دعا برای ظهـور            گـذاشـتـم نـفـسـم را در اخـتـیـار گـنـاه

دروغ و غیبت و تهمت، چه و چه و چه و چه            دگـر در آمده از دست من شـمار گناه

نـشـد کـه ثـانـیه‌ای بـی‌قـرار تو بـاشـم            که بـوده‌ام هـمۀ عـمـر بی‌قـرار گـنـاه

پریده از سر بام تو روح من که چنین            کـبوتـرانـه فـقـط می‌شود شکـار گـناه

عجـیب نـیـست اگـر یـاد تو نـمی‌افـتـم            احـاطه کرده خـیـال مرا حـصار گناه

یقین به لطف دعای تو بود اگر کمرم            هـنوز خـم نـشده زیـر این فـشار گـناه

به جان صبح قسم که می‌آیی ای خورشید            و مهر خاتمه‌ای می‌شوی به کـار گناه